17.9 C
Los Angeles
Saturday, April 19, 2025

ਤਿੰਨ ਰੰਗ

(ਹਰਭਜਨ ਮਾਨ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਵਿਚ ਫਿਲਮ ‘ਦਿਲ ਆਪਣਾ ਪੰਜਾਬੀ’)

ਬੇੜੀ ਦਾ ਪੂਰ ਤਿੰਞਣ ਦੀਆਂ ਕੁੜੀਆਂ ਸਦਾ ਨਾ ਬਹਿਣਾ ਰਲਕੇ
ਜੋ ਪਾਣੀ ਅੱਜ ਪੱਤਣੋਂ ਲੰਘਿਆ ਉਹਨੇ ਫੇਰ ਨਾ ਔਣਾ ਭਲਕੇ

ਸੱਚ ਸਿਆਣੇ ਬੋਲ ਗਏ
ਰੱਬ ਵਰਗੀ ਸਚਾਈ ਜਾਪੇ
ਤਿੰਨ-ਰੰਗ ਨੲ੍ਹੀਂ ਲੱਭਣੇ
ਬੀਬਾ ਹੁਸਨ ਜਵਾਨੀ ਤੇ ਮਾਪੇ

ਮਾਵਾਂ ਠੰਢੀਆਂ ਛਾਵਾਂ ਹੁੰਦੀਆਂ।
ਸਾਰਾ ਆਲਮ ਕਹਿੰਦਾ
ਬਾਬਲ ਹੁੰਦਿਆਂ ਬੇਪ੍ਰਵਾਹੀਆਂ।
ਰੱਬ ਯਾਦ ਨਾ ਰਹਿੰਦਾ
ਮਾਪਿਆਂ ਵਰਗੇ ਦੁਨੀਆਂ ‘ਤੇ
ਕੋਈ ਹੋਰ ਨਾ ਰਿਸ਼ਤੇ ਨਾਤੇ
ਤਿੰਨ ਰੰਗ ਨੲ੍ਹੀਂ ਲੱਭਣੇ…

ਸਦਾ ਨਾ ਬਾਗੀਂ ਬੁਲਬੁਲ ਬੋਲੇ
ਸਦਾ ਨਾ ਮੌਜ ਬਹਾਰਾਂ
ਸਦਾ ਨਾ ਰਹਿੰਦੀ ਚੜ੍ਹੀ ਜਵਾਨੀ।
ਸਦਾ ਨਾ ਮਹਿਫਲ ਯਾਰਾਂ
ਕੌਣ ਸੁੱਖਾਂ ਦੀਆਂ ਘੜੀਆਂ ਗਿਣਦਾ
ਕੌਣ ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਨੂੰ ਨਾਪੇ
ਤਿੰਨ ਰੰਗ ਨੲ੍ਹੀਂ ਲੱਭਣੇ…

ਖਾ ਲੈ ਪੀ ਲੈ ਮੌਜ ਉਡਾ ਲੈ।
ਸਦਾ ਨਾ ਇਹ ਦਿਨ ਆਉਣੇ
ਰੋਜ਼ ਰੋਜ਼ ਨਾ ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਦੇ ਮੇਲੇ।
ਰੋਜ਼ ਨਾ ਜਸ਼ਨ ਮੰਨਾਉਣੇ
ਬੰਦਿਆ ਤੇਰੇ ਲੇਖ ਪਏ ਨੇ
ਰੱਬ ਦੀ ਵਹੀ ’ਤੇ ਛਾਪੇ
ਤਿੰਨ ਰੰਗ ਨੲ੍ਹੀਂ ਲੱਭਣੇ…

ਵਰੌਣ ਲੱਗੇ ਰੋਏ

ਸੀਨੇ ਪੈਂਦੀਆਂ ਨੇ ਸੱਲਾਂਯਾਦ ਔਂਦੀਆਂ ਨੇ ਗੱਲਾਂਜਦੋਂ ਜੁਦਾ ਹੋਣ ਵੇਲੇਗਲ ਲਾਉਣ ਲੱਗੇ ਰੋਏਅਸੀਂ ਦੋਵੇਂ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰਵਰੌਣ ਲੱਗੇ ਰੋਏਅਸੀਂ ਕਰ ਕਰ ਚੇਤੇਇੱਕ ਪਲ ਵੀ ਨਾ ਸੁੱਤੇ ਜਦੋਂ ਜਾਂਦੀ ਵਾਰੀ ਦਿੱਲੀਦੇ ਹਵਾਈ ਅੱਡੇ ਉੱਤੇਤੁਸੀਂ ਜਾਣ ਲੱਗੇ ਰੋਏਅਸੀਂ ਔਣ ਲੱਗੇ ਰੋਏਅਸੀਂ ਦੋਵੇਂ ਇੱਕ-ਦੂਜੇ ਨੂੰ...ਅਸੀਂ ਏਥੇ ਤੁਸੀਂ ਉੱਥੇਇੱਕ ਦੂਜੇ ਕੋਲੋਂ ਦੂਰਅਸੀਂ ਦੋਵੇਂ ਮਜਬੂਰਅਸੀਂ ਦੋਵੇਂ ਬੇਕਸੂਰਅਸੀਂ ਅਖੀਆਂ 'ਚਅੱਥਰੂ ਲੁਕੌਣ ਲੱਗੇ ਰੋਏਅਸੀਂ ਦੋਵੇਂ ਇਕ-ਦੂਜੇ ਨੂੰ...ਜੰਮੇ ਅੱਖੀਆਂ 'ਚ ਹੰਝੂਬੁੱਲ੍ਹਾਂ ਉੱਤੇ ਫਰਿਆਦਾਂਸਾਡੇ ਦਿਲ ਦੀ ਸਲੇਟ ਤੇਜੋ ਲਿਖੀਆਂ ਸੀ ਯਾਦਾਂਅਸੀਂ ਅੱਜ ਉਹਨਾਂ ਯਾਦਾਂਨੂੰ ਮਿਟਾਉਣ ਲੱਗੇ ਰੋਏਅਸੀਂ ਦੋਵੇਂ...

ਕਾਹਨੂੰ ਅੱਥਰੂ ਵਹਾਉਂਦੀ

ਤੈਂ ਜਿਹਾ ਮੈਨੂੰ ਹੋਰ ਨਾ ਕੋਈਤੈਨੂੰ ਚੇਤੇ ਕਰ ਕਰ ਰੋਇਆਂਤੇਰੇ ਨਾਲ ਕਰੇ ਜੋ ਵਾਅਦੇਮੈਂ ਵਾਅਦਿਉਂ ਮੁਨਕਰ ਹੋਇਆਂਵਤਨਾਂ ਤੋਂ ਆਇਆ ਤੇਰਾ ਖਤ ਪੜ੍ਹਕੇਨੀ ਮੈਨੂੰ ਨੀਂਦ ਨਾ ਆਉਂਦੀਸਾਨੂੰ ਪਰਦੇਸੀਆਂ ਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰਕੇਨੀ ਕਾਹਨੂੰ ਅੱਥਰੂ ਵਹਾਉਂਦੀਯਾਦ ਹੈ ਉਹ ਵੇਲਾ ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਜੁਦਾ ਹੋਏ ਸਾਂਰੱਬ ਦੀ ਸਹੁੰ ਭਾਦਰੋਂ ਦੇ ਮੀਂਹ ਵਾਂਗੂੰ ਰੋਏ ਸਾਂਬੀਤੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰਕੇ ਨੀਸਾਡੀ ਰੂਹ ਕੁਰਲਾਉਂਦੀਸਾਨੂੰ ਪ੍ਰਦੇਸੀਆਂ ਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰਕੇ ...ਏਥੇ ਆ ਕੇ ਹੁੰਦੀ ਜਿਹੜੀ ਭੁੱਲ ਤੂੰ ਨੲ੍ਹੀਂ ਜਾਣਦੀਪੌਂਡਾਂ ਸਾਹਵੇਂ ਪੈਸਿਆਂ ਦਾ ਮੁੱਲ ਤੂੰ ਨੲ੍ਹੀਂ ਜਾਣਦੀਮੈਂ ਵੀ ਏਥੇ ਆ...

ਪੜ੍ਹ ਸਤਿਗੁਰ ਦੀ ਬਾਣੀ

(ਮੁਹੰਮਦ ਸਦੀਕ ਅਤੇ ਰਣਜੀਤ ਕੌਰ - ਪਹਿਲਾ ਅਖਾੜਾ - 1980)ਜੇ ਭਵਜਲ ਲੰਘਣਾ ਨੀਜਿੰਦੜੀਏ ਪੜ੍ਹ ਸਤਿਗੁਰ ਦੀ ਬਾਣੀਇਹ ਚਾਰ ਦਿਨਾਂ ਦਾ ਮੇਲਾ ਨੀਤੇਰੇ ਹੱਥ ਨੲ੍ਹੀਂ ਔਣਾ ਵੇਲਾ ਨੀਫਿਰ ਹੋ ਜਾਊ ਤਰਨ ਦਹੇਲਾ ਨੀਜਦ ਗਲ ਗਲਚੜ੍ਹ ਗਿਆ ਪਾਣੀਜੇ ਭਵਜਲ...ਇਹ ਹੁਸਨ ਜਵਾਨੀ ਨੲ੍ਹੀਂ ਰਹਿਣੀਸੋਹਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗਾਨੀ ਨੲ੍ਹੀਂ ਰਹਿਣੀਇਹ ਚੀਜ਼ ਬੇਗਾਨੀ ਨੲ੍ਹੀਂ ਰਹਿਣੀਇਕ ਰੋਜ਼ ਹਵਾ ਹੋ ਜਾਣੀਜੇ ਭਵਜਲ...ਤੈਥੋਂ ਮੌਤ ਨੇ ਸਭ ਕੁਝ ਖੋਹਣਾ ਨੀਬਸ ਏਸੇ ਹੀ ਗਲ ਦਾ ਰੋਣਾ ਨੀਇੱਕ ਤੂੰ ਨੲ੍ਹੀਂ ਜਿੰਦੜੀਏ ਹੋਣਾ ਨੀਸਭ ਚੀਜ਼ ਧੁਰੀ ਰਹਿ ਜਾਣੀਜੇ ਭਵਜਲ...ਜਪ ਨਾਮ ਬੜੇ ਸੁਖ ਪਾਵੇਂਗੀਭਵ-ਸਾਗਰ...