14.3 C
Los Angeles
Friday, December 6, 2024

ਸ਼ਬਦ : ਬਾਬਾ ਸ਼ੇਖ ਫ਼ਰੀਦ ਜੀ

੧. ਆਸਾ ਸੇਖ ਫਰੀਦ ਜੀਉ ਕੀ ਬਾਣੀ
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ

ਦਿਲਹੁ ਮੁਹਬਤਿ ਜਿੰਨ੍ਹ ਸੇਈ ਸਚਿਆ ॥
ਜਿਨ੍ਹ ਮਨਿ ਹੋਰੁ ਮੁਖਿ ਹੋਰੁ ਸਿ ਕਾਂਢੇ ਕਚਿਆ ॥
ਰਤੇ ਇਸਕ ਖੁਦਾਇ ਰੰਗਿ ਦੀਦਾਰ ਕੇ ॥
ਵਿਸਰਿਆ ਜਿਨ੍ਹ ਨਾਮੁ ਤੇ ਭੁਇ ਭਾਰੁ ਥੀਏ ॥੧॥ਰਹਾਉ॥
ਆਪਿ ਲੀਏ ਲੜਿ ਲਾਇ ਦਰਿ ਦਰਵੇਸ ਸੇ ।
ਤਿਨ ਧੰਨੁ ਜਣੇਦੀ ਮਾਉ ਆਏ ਸਫਲੁ ਸੇ ॥੨॥
ਪਰਵਦਗਾਰ ਅਪਾਰ ਅਗਮ ਬੇਅੰਤ ਤੂ ॥
ਜਿਨਾ ਪਛਾਤਾ ਸਚੁ ਚੁੰਮਾ ਪੈਰ ਮੂੰ ॥੩॥
ਤੇਰੀ ਪਨਹ ਖੁਦਾਇ ਤੂ ਬਖਸੰਦਗੀ ॥
ਸੇਖ ਫਰੀਦੈ ਖੈਰੁ ਦੀਜੈ ਬੰਦਗੀ ॥੪॥੧॥੪੮੮॥

(ਜਿਨ੍ਹ=ਜਿਨ੍ਹਾਂ, ਸਚਿਆ=ਸੱਚੇ ਆਸ਼ਕ, ਸੇਈ=
ਉਹੀ ਬੰਦੇ, ਜਿਨ੍ਹ ਮਨਿ=ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਮਨ ਵਿਚ,
ਕਾਂਢੇ=ਕਹੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਕਚਿਆ=ਕੱਚੀ ਪ੍ਰੀਤ
ਵਾਲੇ, ਰਤੇ=ਰੰਗੇ ਹੋਏ, ਭੁਇ=ਧਰਤੀ ਉੱਤੇ,
ਥੀਏ=ਹੋ ਗਏ ਹਨ, ਲੜਿ=ਪੱਲੇ ਨਾਲ, ਸੇ=ਉਹੀ
ਬੰਦੇ, ਜਣੇਦੀ=ਜੰਮਣ ਵਾਲੀ, ਪਰਵਦਗਾਰ=
ਪਾਲਣਹਾਰ, ਅਗਮ=ਅਪਹੁੰਚ, ਤੂ=ਤੈਨੂੰ,
ਸਚੁ=ਸਦਾ-ਥਿਰ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਨੂੰ, ਮੂੰ=ਮੈਂ,
ਪਨਹ=ਪਨਾਹ,ਓਟ, ਬਖਸੰਦਗੀ=ਬਖ਼ਸ਼ਣ ਵਾਲਾ,
ਫਰੀਦੈ=ਫ਼ਰੀਦ ਨੂੰ)

੨. ਆਸਾ

ਬੋਲੈ ਸੇਖ ਫਰੀਦੁ ਪਿਆਰੇ ਅਲਹ ਲਗੇ ॥
ਇਹੁ ਤਨੁ ਹੋਸੀ ਖਾਕ ਨਿਮਾਣੀ ਗੋਰ ਘਰੇ ॥੧॥
ਆਜੁ ਮਿਲਾਵਾ ਸੇਖ ਫਰੀਦ
ਟਾਕਿਮ ਕੂੰਜੜੀਆ ਮਨਹੁ ਮਚਿੰਦੜੀਆ ॥੧॥ ਰਹਾਉ॥
ਜੇ ਜਾਣਾ ਮਰਿ ਜਾਈਐ ਘੁਮਿ ਨ ਆਈਐ ॥
ਝੂਠੀ ਦੁਨੀਆ ਲਗਿ ਨ ਆਪੁ ਵਞਾਈਐ ॥੨॥
ਬੋਲੀਐ ਸਚੁ ਧਰਮੁ ਝੂਠੁ ਨ ਬੋਲੀਐ ॥
ਜੋ ਗੁਰੁ ਦਸੈ ਵਾਟ ਮੁਰੀਦਾ ਜੋਲੀਐ ॥੩॥
ਛੈਲ ਲੰਘੰਦੇ ਪਾਰਿ ਗੋਰੀ ਮਨੁ ਧੀਰਿਆ ॥
ਕੰਚਨ ਵੰਨੇ ਪਾਸੇ ਕਲਵਤਿ ਚੀਰਿਆ ॥੪॥
ਸੇਖ ਹੈਯਾਤੀ ਜਗਿ ਨ ਕੋਈ ਥਿਰੁ ਰਹਿਆ ॥
ਜਿਸੁ ਆਸਣਿ ਹਮ ਬੈਠੇ ਕੇਤੇ ਬੈਸਿ ਗਇਆ ॥੫॥
ਕਤਿਕ ਕੂੰਜਾਂ ਚੇਤਿ ਡਉ ਸਾਵਣਿ ਬਿਜੁਲੀਆਂ ॥
ਸੀਆਲੇ ਸੋਹੰਦੀਆਂ ਪਿਰ ਗਲਿ ਬਾਹੜੀਆਂ ॥੬॥
ਚਲੇ ਚਲਣਹਾਰ ਵਿਚਾਰਾ ਲੇਇ ਮਨੋ ॥
ਗੰਢੇਦਿਆਂ ਛਿਅ ਮਾਹ ਤੁੜੰਦਿਆ ਹਿਕੁ ਖਿਨੋ ॥੭॥
ਜਿਮੀ ਪੁਛੈ ਅਸਮਾਨ ਫਰੀਦਾ ਖੇਵਟ ਕਿੰਨਿ ਗਏ ॥
ਜਾਲਣ ਗੋਰਾਂ ਨਾਲਿ ਉਲਾਮੇ ਜੀਅ ਸਹੇ ॥੮॥੨॥੪੮੮॥

(ਬੋਲੈ=ਆਖਦਾ ਹੈ, ਅਲਹ ਲਗੇ=ਅੱਲਹ ਨਾਲ ਲੱਗ, ਹੋਸੀ=
ਹੋ ਜਾਇਗਾ, ਗੋਰ=ਕਬਰ,ਆਜੁ=ਅੱਜ,ਇਸ ਜਨਮ ਵਿਚ ਹੀ,
ਟਾਕਿਮ=ਕਾਬੂ ਕਰ, ਕੂੰਜੜੀਆ=ਇੰਦ੍ਰੀਆਂ ਨੂੰ,
ਮਨਹੁ=ਮਚਿੰਦੜੀਆ=ਮਨ ਨੂੰ ਮਚਾਉਣ ਵਾਲੀਆਂ ਨੂੰ,
ਜੇ ਜਾਣਾ=ਜਦੋਂ ਇਹ ਪਤਾ ਹੈ, ਘੁਮਿ=ਮੁੜ ਕੇ,ਫਿਰ,
ਲਗਿ=ਲੱਗ ਕੇ, ਨ ਵਞਾਈਐ=ਖ਼ੁਆਰ ਨਹੀਂ ਕਰਨਾ
ਚਾਹੀਦਾ ਵਾਟ=ਰਸਤਾ, ਮੁਰੀਦਾ=ਮੁਰੀਦ ਬਣ ਕੇ,
ਜੋਲੀਐ=ਤੁਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ,ਛੈਲ=ਬਾਂਕੇ ਜੁਆਨ,
ਸੰਤ ਜਨ, ਗੋਰੀ ਮਨੁ=ਇਸਤ੍ਰੀ ਦਾ ਮਨ, ਧੀਰਿਆ=
ਹੌਸਲਾ ਫੜਦਾ ਹੈ, ਕੰਚਨ ਵੰਨੇ ਪਾਸੇ=ਜੋ ਧਨ
ਪਦਾਰਥ ਵਲ ਲੱਗ ਪਏ, ਕਲਵਤਿ=ਆਰੇ ਨਾਲ, ਸੇਖ=
ਸ਼ੇਖ਼, ਹੈਯਾਤੀ=ਉਮਰ, ਥਿਰੁ=ਸਦਾ ਕਾਇਮ,
ਆਸਣਿ=ਥਾਂ ਤੇ, ਕੇਤੇ=ਕਈ, ਬੈਸਿ ਗਇਆ=
ਬਹਿ ਕੇ ਚਲੇ ਗਏ ਹਨ,ਚੇਤਿ=ਚੇਤਰ ਵਿਚ, ਡਉ=
ਜੰਗਲ ਦੀ ਅੱਗ, ਸਾਵਣਿ=ਸਾਵਣ ਦੇ ਮਹੀਨੇ ,
ਪਿਰ ਗਲਿ=ਪਤੀ ਦੇ ਗਲ ਵਿਚ ਬਾਹੜੀਆਂ=ਸੋਹਣੀਆਂ
ਬਾਹਾਂ, ਚਲਣਹਾਰ=ਨਾਸਵੰਤ ਜੀਵ, ਛਿਅ ਮਾਹ=
ਛੇ ਮਹੀਨੇ, ਹਿਕੁ ਖਿਨੋ=ਇਕ ਪਲ, ਖੇਵਟ=ਮੱਲਾਹ,
ਵੱਡੇ ਆਗੂ, ਕਿੰਨਿ=ਕਿੰਨੇ, ਜਾਲਣ=ਦੁੱਖ
ਸਹਾਰਨੇ, ਗੋਰਾਂ ਨਾਲਿ=ਕਬਰਾਂ ਨਾਲ, ਜੀਅ=ਜੀਵ)

੩. ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ
ਰਾਗ ਸੂਹੀ ਬਾਣੀ ਸੇਖ ਫਰੀਦ ਜੀ ਕੀ

ਤਪਿ ਤਪਿ ਲੁਹਿ ਲੁਹਿ ਹਾਥ ਮਰੋਰਉ ॥
ਬਾਵਲਿ ਹੋਈ ਸੋ ਸਹੁ ਲੋਰਉ ॥
ਤੈ ਸਹਿ ਮਨ ਮਹਿ ਕੀਆ ਰੋਸੁ ॥
ਮੁਝੁ ਅਵਗਨ ਸਹ ਨਾਹੀ ਦੋਸੁ ॥੧॥
ਤੈ ਸਾਹਿਬ ਕੀ ਮੈ ਸਾਰ ਨ ਜਾਨੀ ॥
ਜੋਬਨੁ ਖੋਇ ਪਾਛੈ ਪਛੁਤਾਨੀ ॥੧॥ ਰਹਾਉ॥
ਕਾਲੀ ਕੋਇਲ ਤੂ ਕਿਤ ਗੁਨ ਕਾਲੀ ॥
ਅਪਨੇ ਪ੍ਰੀਤਮ ਕੇ ਹਉ ਬਿਰਹੈ ਜਾਲੀ ॥
ਪਿਰਹਿ ਬਿਹੂਨ ਕਤਹਿ ਸੁਖੁ ਪਾਏ ॥
ਜਾ ਹੋਇ ਕ੍ਰਿਪਾਲੁ ਤਾ ਪ੍ਰਭੂ ਮਿਲਾਏ ॥੨॥
ਵਿਧਣ ਖੂਹੀ ਮੁੰਧ ਇਕੇਲੀ ॥
ਨਾ ਕੋ ਸਾਥੀ ਨਾ ਕੋ ਬੇਲੀ ॥
ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਪ੍ਰਭਿ ਸਾਧਸੰਗਿ ਮੇਲੀ ॥
ਜਾ ਫਿਰਿ ਦੇਖਾ ਤਾ ਮੇਰਾ ਅਲਹੁ ਬੇਲੀ ॥੩॥
ਵਾਟ ਹਮਾਰੀ ਖਰੀ ਉਡੀਣੀ ॥
ਖੰਨਿਅਹੁ ਤਿਖੀ ਬਹੁਤੁ ਪਿਈਣੀ ॥
ਉਸੁ ਊਪਰਿ ਹੈ ਮਾਰਗੁ ਮੇਰਾ ॥
ਸੇਖ ਫਰੀਦਾ ਪੰਥੁ ਸਮਾਰ੍ਹਿ ਸਵੇਰਾ ॥੪॥੧॥੭੯੪॥

(ਤਪਿ ਤਪਿ=ਦੁਖੀ ਹੋ ਹੋ ਕੇ, ਲੁਹਿ ਲੁਹਿ=ਤੜਪ
ਤੜਪ ਕੇ, ਮਰੋਰਉ=ਮਲਦੀ ਹਾਂ, ਬਾਵਲਿ=ਝੱਲੀ,
ਲੋਰਉ=ਮੈਂ ਲੱਭਦੀ ਹਾਂ, ਸਹਿ=ਖਸਮ ਨੇ,ਸਾਰ=
ਕਦਰ,ਕਿਤ ਗੁਨ=ਕਿਨ੍ਹਾਂ ਗੁਣਾਂ ਦੇ ਕਾਰਨ,
ਹਉ=ਮੈਂ, ਬਿਰਹੈ=ਵਿਛੋੜੇ ਵਿਚ, ਜਾਲੀ=ਸਾੜੀ,
ਵਿਧਣ=ਡਰਾਉਣ ਵਾਲੀ,ਭਿਆਨਕ, ਮੁੰਧ=ਇਸਤ੍ਰੀ,
ਪ੍ਰਭਿ=ਪ੍ਰਭੂ ਨੇ, ਬੇਲੀ=ਮਦਦਗਾਰ,ਦੋਸਤ, ਵਾਟ=
ਸਫ਼ਰ, ਉਡੀਣੀ=ਦੁਖਦਾਈ, ਖੰਨਿਅਹੁ=ਖੰਡੇ
ਨਾਲੋਂ, ਪਿਈਣੀ=ਤੇਜ਼ ਧਾਰ ਵਾਲੀ,ਪਤਲੀ, ਸਮ੍ਹ੍ਹਾਰਿ
=ਸੰਭਾਲ)

੪. ਸੂਹੀ ਲਲਿਤ

ਬੇੜਾ ਬੰਧਿ ਨ ਸਕਿਓ ਬੰਧਨ ਕੀ ਵੇਲਾ ॥
ਭਰਿ ਸਰਵਰੁ ਜਬ ਊਛਲੈ ਤਬ ਤਰਣੁ ਦੁਹੇਲਾ ॥੧॥
ਹਥੁ ਨ ਲਾਇ ਕਸੁੰਭੜੈ ਜਲਿ ਜਾਸੀ ਢੋਲਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ॥
ਇਕ ਆਪੀਨ੍ਹੈ ਪਤਲੀ ਸਹ ਕੇਰੇ ਬੋਲਾ ॥
ਦੁਧਾ ਥਣੀ ਨ ਆਵਈ ਫਿਰਿ ਹੋਇ ਨ ਮੇਲਾ ॥੨॥
ਕਹੈ ਫਰੀਦੁ ਸਹੇਲੀਹੋ ਸਹੁ ਅਲਾਏਸੀ ॥
ਹੰਸੁ ਚਲਸੀ ਡੁੰਮਣਾ ਅਹਿ ਤਨੁ ਢੇਰੀ ਥੀਸੀ ॥੩॥੨॥੭੯੪॥

(ਬੇੜਾ=ਸਿਮਰਨ ਰੂਪ ਬੇੜਾ, ਬੰਧਿ ਨ ਸਕਿਓ=ਤਿਆਰ
ਨਾਹ ਕਰ ਸਕਿਆ, ਬੰਧਨ ਕੀ ਵੇਲਾ=ਤਿਆਰ ਕਰਨ ਦੀ
ਉਮਰੇ, ਭਰਿ=ਭਰ ਕੇ, ਦੁਹੇਲਾ=ਔਖਾ,ਢੋਲਾ=
ਮਿੱਤਰ, ਜਲਿ ਜਾਸੀ=ਸੜ ਜਾਇਗਾ,ਕਸੁੰਭੇ ਦਾ ਰੰਗ
ਥੋੜ੍ਹ ਚਿਰਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਹਥੁ ਨ ਲਾਇ ਕਸੁੰਭੜੈ=
ਭੈੜੇ ਕਸੁੰਭੇ (ਮਾਇਆ) ਨੂੰ ਹੱਥ ਨ ਲਾ, ਇਕ=
ਕਈ ਜੀਵ-ਇਸਤ੍ਰੀਆਂ, ਆਪੀਨ੍ਹ੍ਹੈ=ਆਪਣੇ ਆਪ
ਵਿਚ, ਪਤਲੀ=ਕਮਜ਼ੋਰ ਆਤਮਕ ਜੀਵਨ, ਰੇ ਬੋਲਾ=ਨਿਰਾਦਰੀ
ਦੇ ਬਚਨ, ਦੁਧਾਥਣੀ=ਉਹ ਅਵਸਥਾ ਜਦੋਂ ਇਸਤ੍ਰੀ ਦੇ
ਥਣਾਂ ਵਿਚ ਦੁੱਧ ਆਉਂਦਾ ਹੈ, ਫਿਰਿ=ਇਹ ਵੇਲਾ
ਖੁੰਝਣ ਤੇ, ਸਹੁ=ਖਸਮ,ਪ੍ਰਭੂ, ਅਲਾਏਸੀ=ਸੱਦੇਗਾ,
ਹੰਸੁ=ਜੀਵ-ਆਤਮਾ, ਡੁੰਮਣਾ=(ਡੁ+ਮਣਾ) ਦੁਚਿੱਤਾ,
ਅਹਿ ਤਨੁ=ਇਹ ਸਰੀਰ, ਥੀਸੀ=ਹੋ ਜਾਇਗਾ)

ਦੋਹੜੇ : ਬਾਬਾ ਬੁੱਲ੍ਹੇ ਸ਼ਾਹ

ਆਪਣੇ ਤਨ ਦੀ ਖ਼ਬਰ ਨਾ ਕਾਈ, ਸਾਜਨ ਦੀ ਖ਼ਬਰ ਲਿਆਵੇ ਕੌਣ।ਨਾ ਹੂੰ ਖ਼ਾਕੀ ਨਾ ਹੂੰ ਆਤਸ਼ , ਨਾ ਹੂੰ ਪਾਣੀ ਪਉਣ ।ਕੁੱਪੇ ਵਿਚ ਰੋੜ ਖੜਕਦੇ , ਮੂਰਖ ਆਖਣ ਬੋਲੇ ਕੌਣ ।ਬੁੱਲ੍ਹਾ ਸਾਈਂ ਘਟ ਘਟ ਰਵਿਆ,ਜਿਉਂ ਆਟੇ ਵਿਚ ਲੌਣ ।ਅੱਲ੍ਹਾ ਤੋਂ ਮੈਂ ਤੇ ਕਰਜ਼ ਬਣਾਇਆ, ਹੱਥੋਂ ਤੂੰ ਮੇਰਾ ਕਰਜ਼ਾਈ ।ਓਥੇ ਤਾਂ ਮੇਰੀ ਪ੍ਰਵਰਿਸ਼ ਕੀਤੀ, ਜਿੱਥੇ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਖ਼ਬਰ ਨਾ ਕਾਈ ।ਓਥੋਂ ਤਾਂਹੀਂ ਆਏ ਏਥੇ , ਜਾਂ ਪਹਿਲੋਂ ਰੋਜ਼ੀ ਆਈ ।ਬੁੱਲ੍ਹੇ ਸ਼ਾਹ ਹੈ ਆਸ਼ਕ ਉਸਦਾ, ਜਿਸ ਤਹਿਕੀਕ ਹਕੀਕਤ ਪਾਈ ।ਅਰਬਾ-ਅਨਾਸਰ ਮਹਿਲ...

ਸਿਹਰਫ਼ੀ – ਬਾਬਾ ਬੁੱਲ੍ਹੇ ਸ਼ਾਹ

ਪਹਿਲੀ ਸੀਹਰਫ਼ੀਲਾਗੀ ਰੇ ਲਾਗੀ ਬਲ ਬਲ ਜਾਵੇ।ਇਸ ਲਾਗੀ ਕੋ ਕੌਣ ਬੁਝਾਵੇ।ਅਲਫ਼-ਅੱਲ੍ਹਾ ਜਿਸ ਦਿਲ ਪਰ ਹੋਵੇ, ਮੂੰਹ ਜ਼ਰਦੀ ਅੱਖੀਂ ਲਹੂ ਭਰ ਰੋਵੇ,ਜੀਵਨ ਆਪਣੇ ਤੋਂ ਹੱਥ ਧੋਵੇ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਬਿਰਹੋਂ ਅੱਗ ਲਗਾਵੇ।ਇਸ ਲਾਗੀ ਕੋ ਕੌਣ ਬੁਝਾਵੇ?ਬੇ-ਬਾਲਣ ਮੈਂ ਤੇਰਾ ਹੋਈ, ਇਸ਼ਕ ਨਜ਼ਾਰੇ ਆਣ ਵਗੋਈ,ਰੋਂਦੇ ਨੈਣ ਨਾ ਲੈਂਦੇ ਢੋਈ, ਲੂਣ ਫੱਟਾਂ ਤੇ ਕੀਕਰ ਲਾਵੇ।ਇਸ ਲਾਗੀ ਕੋ ਕੌਣ ਬੁਝਾਵੇ?ਤੇ-ਤੇਰੇ ਸੰਗ ਪ੍ਰੀਤ ਲਗਾਈ, ਜੀਊ ਜਾਮੇ ਦੀ ਕੀਤੀ ਸਾਈ,ਮੈਂ ਬਕਰੀ ਤੁਧ ਕੋਲ ਕਸਾਈ, ਕਟ ਕਟ ਮਾਸ ਹੱਡਾਂ ਨੂੰ ਖਾਵੇ।ਇਸ ਲਾਗੀ ਕੋ ਕੌਣ ਬੁਝਾਵੇ?ਸੇ-ਸਾਬਤ ਨੇਹੁੰ ਲਾਇਆ ਮੈਨੂੰ,...

ਕਾਫ਼ੀਆਂ : ਬਾਬਾ ਬੁੱਲ੍ਹੇ ਸ਼ਾਹ

ਆ ਮਿਲ ਯਾਰ ਸਾਰ ਲੈ ਮੇਰੀਆ ਮਿਲ ਯਾਰ ਸਾਰ ਲੈ ਮੇਰੀ, ਮੇਰੀ ਜਾਨ ਦੁੱਖਾਂ ਨੇ ਘੇਰੀ ।ਅੰਦਰ ਖਾਬ ਵਿਛੋੜਾ ਹੋਇਆ, ਖਬਰ ਨਾ ਪੈਂਦੀ ਤੇਰੀ ।ਸੁੰਞੇ ਬਨ ਵਿਚ ਲੁੱਟੀ ਸਾਈਆਂ, ਸੂਰ ਪਲੰਗ ਨੇ ਘੇਰੀ ।ਇਹ ਤਾਂ ਠੱਗ ਜਗਤ ਦੇ, ਜਿਹਾ ਲਾਵਣ ਜਾਲ ਚਫੇਰੀ ।ਕਰਮ ਸ਼ਰ੍ਹਾ ਦੇ ਧਰਮ ਬਤਾਵਣ, ਸੰਗਲ ਪਾਵਣ ਪੈਰੀਂ ।ਜ਼ਾਤ ਮਜ਼੍ਹਬ ਇਹ ਇਸ਼ਕ ਨਾ ਪੁੱਛਦਾ, ਇਸ਼ਕ ਸ਼ਰ੍ਹਾ ਦਾ ਵੈਰੀ ।ਨਦੀਉਂ ਪਾਰ ਮੁਲਕ ਸਜਨ ਦਾ ਲਹਵੋ-ਲਆਬ ਨੇ ਘੇਰੀ ।ਸਤਿਗੁਰ ਬੇੜੀ ਫੜੀ ਖਲੋਤੀ ਤੈਂ ਕਿਉਂ ਲਾਈ ਆ ਦੇਰੀ ।ਪ੍ਰੀਤਮ ਪਾਸ...